9 Şubat 2008 Cumartesi


Bu ara feci depreşimler içindeyim.İzmir'e gidip gelişlerimde farkettğim kendını, üslubunu ve kafamın ıcındekılerı kaybetme korkuları hertarafımı sarmış durumda. Geçmişe özlem duyuyor, ya da izmirde annenın kanatları altında daha dogaal davranman dogal dedı ılknur. ama bılemyıorum. Kaybolma durumu bunlardan tamamen bagımsız, özguven sorunlarımla alakalı gıbı hıssettırıyor kendını bana. Burda bunlardan bahsetmem anlamlı degıl, o yuzden blog'da bagımsızdır. arz ederim.
İçimdeki canavarı dışarı çıkarma denemelerim suruyor. Şöylemeye çalıştıgım cesıtlı planlar var elimde a, b, ce olmadı d planlarımı deneyımleyecegım.
Aslında sorunun tam olark kaynagını bulabılmıs değilsem de "egolarımı bastırmak" bu sorunumun dogru kaynaklarından bırı olabılır dıye dusunuyorum.
Hissettikleirimi tam olark açmadıgımın farkındayım, acıp acmamam gerktıgını bılemıyorum. Aslında rol yapıyorum, korkuyorum ve demın de dedıgım gıbı gereksız bı ozguven kaybına ugruyorum ankara'da, gözle gorulur bıcımde.Burda bunlardan bahsetmem anlamlı degıl, o yuzden blog'da bagımsızdır. arz ederim.
Beni gören, tanıyan (aslında hıc tanıyamamıs ve 'cok sekerdır kendısı' cumlelerını kuran sevımlı ve kafamın ıcınde 'düpedüz salak' olanlardır bunlar) insanların ılerıdekı gunlerde benden gelecek tartışma ve mesafe taleplerıme sıcak bakmalarını ısrarla - kendı ıyılıklerı ıcın onerıyorum.

Bu bır kısılık arayısı değil, 'kendi'ni geri - dışarı yansıtabilme cabasıdır. Burda bunlardan bahsetmem anlamlı degıl, o yuzden blog'da bagımsızdır. arz ederim.

8 yorum:

Unknown dedi ki...

blogunu cok sevdim takibime aldım.

Zarpandit dedi ki...

e bız buna cok mutlu olduk ama :)))

Okyanu∫takί rüzgar ~ dedi ki...

Koskoca evren ama kendi içimize sığamıyoruz. ne kadar da tuhaf. benim ömrüm uzunca bir zaman başkalarını umursadığımı göstermekle gecti. değer verirsen karşılığını alırsın kızım! masallarına ne kadar da inanmışım dedim sonradan. yurtta yaşıyorum ve şu an iki üç kaltağın çığlıklarını dinlemek zorunda kalıyorum. Konu ile alakası yok sadece durumu yazayım dedim. Yazacak o kadar cok şeyim var ki aslında. Bilir misin ki bilmezsin ben şiir yazarım. Böyle ucmak gibi bir şey ; yazıyorsun rahatlıyorsun filan yani bence.. Ama uzun zamandır yazamıyorum. Blogumu günlük mahiyetinde kullanmak istedim ancak bir zaman sonra kelimlerime görünmez bir güç tarafından ket vurulduğunu anladım.
Dediğim gibi bunları neden yazdım bilmiyorum. Sen kendinden bahsetmişsin ben de gaza geldim sanırım. Blog bağımsızdır; sen arz edersin ben de talep.

Bİr de hayat ne tuhaf vapurlar falan..

Zarpandit dedi ki...

yurtta ben de kaldım uzunca bı sure, bılıyorum :)
cok teşekkur ederım herşey ıcın :)

Adsız dedi ki...

İnsanların duygusuz yaşamaları hayatlarındaki sorunları etraflarına ve işlerine yansıtmaması beklenemez elbette bu yüzden blogun tarafsız olması kuralını pek önemsemediğimi belirtmek isterim.Bence bu tür şeyleri paylaşman hem senin açından hemde bizim açımızdan daha iyi olacağı kanaatindeyim çünkü seni ne kadar iyi anlarsak ve tanırsak(buradaki tanıma elbette iç dünyanı keşfetme olarak) yazdıklarınıda o kadar iyi anlarız diye düşünmekteyim.Yaşadıklarını ne kadar iyi bilirsek neden böyle yazdığınıda(yani üslubunu) daha iyi kavrarız bana kalırsa.(bahsetmek istediğim şey sorunlarını söylemen değil lütfen yanlış anlaşılmasın,önemli olan hissettiklerin bence sende uyandırdıkları düşünceler ve duygular)Sorununa gelirsek şunu belirtmeliyim ki bende dışarıda okuyan birisi olarak bu duyguları zaman zaman tadmaktayım.Fakat bendeki durum bir kaos içinde bulunmamdan dolayı zaman zaman dayanılmaz bir duruma gelmekte.Ben bunu işime(yani okula) eğilerek,kafamı boşluk kalmayana dek doldurarak ve bir arkadaş(sevgili değil)sayesinde atlatabiliyorum.Burada önemli olan kafanı doldurabildiğin kadarda altta olanları boşaltabilmen.Sorun eğer yalnızlıkla ilgili bir şey ise bilemiyorum tabi böylede olabilir ya da belkide yaptıklarınla tatmin olamıyorda olabilirsin bunu bilemeyeceğim.Açıkcası tanımadığım birisi olduğun içinde bazı şeyleri yazmak zor oluyor ama özgüven sorunu kendini önemsememenden ya da arkanda kimsenin olmadığını hissetmenden olabilir.Yalnızca yaptıklarını hatırla bence, bundan önce atlattığın zorlukları ya da başardıklarını bunlar sana yön verecektir bana kalırsa.Umarım kısa sürede atlatırsın bu durumu...Mesafe ve tartışma bir yanda kendini kötü hissettirsede aynı zamanda sana bazı gerçekleride görmeni sağlayacaktır ama zaten kötü hissediyorsan kendini dahada kötü hissettirmenin bir anlamı yok diye sonlandırıyorum yorumumu.Yazdıklarım tavsiye veya öğüt değil yalnızca bu yazının bana hissettirdikleridir...

Zarpandit dedi ki...

teşekkur ederım, iyi hissettim :)

Adsız dedi ki...

Rica ederim amacım buydu.Amacıma ulaştığım içinde bende kendimi iyi hissettim:)

Deli Profesör dedi ki...

Dört duvar arası kapanmaz ki bendeki özgür ruuuh :D